De een is zakelijk directeur. De ander heeft in zijn vijfendertigjarige carrière bij het Frans Hals Museum de interne bibliotheek gerund, de telefoon opgenomen, rondleidingen ingepland en nog talloze andere werkzaamheden verricht. De een is Paul. De ander Bob. En samen delen ze een kantoor.
Via Spaarne Werkt is Bob Smit gedetacheerd bij het Frans Hals Museum, misschien wel het beroemdste museum van Haarlem. Bob komt graag in contact met mensen, speelt in zijn vrije tijd toneel, houdt van lezen en fotografie en is gek op kunst. De bruiloft van Peleus en Thetis van schilder Cornelis Cornelisz. van Haarlem is zijn favoriete werk in het museum.
Begonnen als vrijwilliger
Bob begon zijn carrière bij het Frans Hals Museum als vrijwilliger. “Toen ik van school kwam, gaf mijn moeder me het advies te beginnen met vrijwilligerswerk. Ze zochten hier in het museum iemand voor de interne bibliotheek. Dat ben ik gaan doen en dat vond ik geweldig. Er was echter geen ruimte voor een betaalde baan en toen ben ik uiteindelijk bij Paswerk, de voorloper van Spaarne Werkt, terechtgekomen.”
Via Spaarne Werkt deed Bob verschillende klussen, onder andere als receptionist, maar het museum bleef trekken. “De aanhouder wint. Een paar jaar later hadden ze behoefte aan een telefonist. En daar had ik met mijn receptiewerk de goede ervaring voor opgedaan. Zo is het allemaal begonnen.”
Talloze rollen
In de loop der jaren vervulde Bob talloze rollen binnen het museum. Hij heeft warme herinneringen aan de tijd dat hij een telefonische vriendschap opbouwde met kunstenaars en verzamelaars uit de hele wereld. “Vroeger werd er natuurlijk veel meer gebeld naar het algemene telefoonnummer van het museum dan tegenwoordig en al die telefoontjes kwamen bij mij binnen. Dus ik sprak met allerlei mensen uit allerlei landen. Ja, dat was heel erg leuk.”
Wat Bob ook erg kon waarderen was het inplannen en organiseren van rondleidingen. “Ik kan me de tentoonstelling Aardse Paradijzen nog herinneren. Toen was het echt een gekkenhuis hier, met van vroeg tot laat bezoekersgroepen en rondleidingen. Het was ontzettend intensief, maar daar heb ik zeker ook wel van genoten.”
Blij naar je werk
Inmiddels ziet de werkweek van Bob er als volgt uit. Op maandag, als het museum gesloten is voor reguliere bezoekers, vervult hij zijn rol als receptionist aan de balie. Op de andere dagen doet hij dat vanaf zijn andere werkplek, een kantoorruimte die hij deelt met Paul Stork. En die is sinds drie jaar de zakelijk directeur.
In die rol is Paul onder andere verantwoordelijk voor de fondsenwerving, HR, financiën en de ‘backoffice’ (de afdeling van Bob) en de afdelingen facilitaire zaken en hospitality & beveiliging. Hij heeft een uitgesproken visie op werk: “Als je niet blij naar je werk gaat, doe je iets verkeerd. Ik wil blij naar mijn werk gaan en ik doe mijn best om ervoor te zorgen dat de collega’s dat ook doen.”
Ouderwetse directeur
In het geval van Bob slaagt hij prima in die missie. “Ik zou nergens anders willen werken en ben steeds op zoek naar extra klusjes. Het liefst iets met contacten met andere mensen. Want het zijn die mensen die het werk vooral leuk maken.”
De sfeer in het museum is wel veranderd in de tijd dat Bob er werkt. “Toen ik begon, was er hier nog zo’n echte ouderwetse directeur, die nog met u aangesproken moest worden. Toen kon je echt niet zomaar de kamer van de directeur binnenlopen. En kijk nu eens, nu hebben we samen op de kamer de grootste lol.”
Praten en lachen
Hoe gaat dat, praktisch gezien, twee mensen met verschillende rollen in één kamer? “Als hij een telefoontje op moet nemen, ben ik even stil”, zegt Paul. “En als ik een call heb, geldt dat andersom. Maar als we er allebei zijn, gaat de radio aan en zitten we in de pauzes als een soort jut-en-jul met elkaar te praten en te lachen.”
Op dit moment werken er circa 50 mensen bij het museum en Paul sluit zeker niet uit dat daar in de toekomst meer mensen via Spaarne Werkt bij komen. “Wij vinden het superbelangrijk dat iedereen mee kan doen in de maatschappij. Daar willen we ons steentje aan bijdragen. Dus als wij functies of taken hebben waarvan we denken dat ze geschikt zijn, zullen we Spaarne Werkt benaderen. Zij weten hopelijk dat we ons best zullen doen als zij geschikte kandidaten hebben.”
Vriendschappen voor het leven
Geschikte kandidaten als Bob dus, nu alweer zoveel jaar geleden was. “Ik zie mezelf nog zitten voor mijn sollicitatiegesprek, hartstikke zenuwachtig. Wat ben ik blij dat het allemaal zo gelopen is. Ik heb in het museum vriendschappen voor het leven gesloten. Het Frans Hals Museum is echt mijn kindje geworden en ik hoop dat dit nog een tijd zo blijft.”
